فارق می شوم از هر چه که بود وآنچه خواهد شد
رهای رها
حتی خودم را نیز پشت سر خواهم گذاشت
می آیم هر نفس با هر دم و بازدم ...
همچون نوسان انسان تا گندم
همچون طلوع و غروب
حتی خویشتنم را پشت سر خواهم گذاشت
همچون باد
همچون خاک
همچون آب
همچون نوسان گندم تا انسان
فارق
۲ نظر:
شعر از خودتونه؟
سلام. خوبی؟ چرا نمینویسی دیگه ؟!
ارسال یک نظر